2021-09-27 14:04:10
برای اینکه بشود ذهن را در خویش حفظ کرد , انسان باید هیچ آرزویی برای هیچ چیز دیگری نداشته باشد , به غیر از برای آن خویش . این حالتی بسیار سخت برای نائل شدن است . آرزو برای یافتن لذت در جهان خارجی , همیشه بیشتر از آرزو برای جستجوی خوشبختی در خویش به نظر میرسد . چرا اینگونه است ؟
آنامالای سوامی : همه ی خوشبختی , در نهایت از خویش میآید . او از ذهن , از جسم یا از عینیت های خارجی نمیآید . اگر شما آرزویی بزرگ برای یک میوه ی انبه داشته باشید وقتی که سرانجام آن را میخورید حس بزرگی از لذت هست . وقتی که آرزویی بر آورده شود , ذهن کمی در جهت خویش , نزول کرده و از مقداری از آن سعادتی را که همواره آنجاست بر خوردار میشود . او (ذهن) بعدش دوباره برمیخیزد . او آن خوشبختی را بخاطر آورده و با تکرار تجربه ی خوردن بیشتر میوه ی انبه یا ارضاء آرزوهای دیگر سعی اش را میکند .اغلب مردم از این کاملاً غافلند که لذت و خوشبختی از خویش میآید نه از ذهن یا از جسم . بخاطر اینکه اغلب مردم آرامش خویش را فقط وقتی تجربه کردهاند که آرزویی بزرگ بر آورده شده, به این نتیجه میرسند که تعقیب آرزو تنها راهی است که برای بدست آوردن تجربهای از خوشبختی و آرامش هست . اگر که شما سعی در دنبال کردن این شیوه برای خوشبختی باشید , در کلی از یأس و کلی از رنج خاتمه خواهید یافت . ممکن است که هر از گاهی معدودی لحظات لذت را تجربه کنید , اما برای باقی وقت , رنجِ آرزوهای عقیم شده , رنجِ آرزوهایی که وقتی که برآورده شده باشند , به نظر نمیرسد که هیچ لذتی را تولید کنند تجربه خواهید کرد . اگر که سعی در تکرار لذت را دوباره و دوباره بکنید آن تازگی به تدریج به تحلیل میرود . یک میوه ی انبه را که برای چند روزی شوقش را داشتید ممکن است وقتی که آن را بخورید چند ثانیه ای خوشبختی بدهد ,اما خوردن پنج یا شش تای بیشتر لذت شما را طولانیتر نخواهد کرد . طمع بیشتر به احتمال زیاد باعث تولید رنج شود تا لذت . اغلب مردم در دنیا تمام زندگی را خود - سهل انگارانه در تعقیب هدفهایی که فکر میکنند برای آنها خوشبختی تولید خواهند کرد صرف میکنند . اغلب این مردم هرگز برای انجام حسابرسی روحی درستی ,مکث نمیکنند . اگر آنها اینکار را میکردند آن وقت برایشان روشن میشد که هر ده ثانیه خوشبختی ,با ساعتها یا روزها رنج , وقتی که اصلاً هیچ خوشبختی نیست دنبال میشود . بعضی از مردم به این حقیقت میرسند اما بجای اینکه این شیوه ی زندگی را ترک کنند حتی خیلی بیشتر در آن افراط میکنند . آنها فکر میکنند که با کمی سعی و تقلای بیشتر و کمی افراط بیشتر ذهنی و احساسی میتوانند مرحله ی کوتاه خوشبختی را طولانی کرده و دوره های طولانیتر , هنگامیکه تجربه ی خوشبختی نیست را تخفیف دهند . این روش هرگز عمل نمیکند . اگر که آرزوهای زیادی در ذهن باشد ذهن نمیتواند بطور کامل در خویش نزول کرده و صلح کامل و سعادتی را که در آن است تجربه کند . . . .ذهنی که آرزویش برآورده شده , سعادت خویش را فقط به شکلی آبکی تجربه میکند . اگر سعادتِ کامل خویش را میخواهید , اگر که میخواهید آن را بطور دائم تجربه کنید , بایستی که همه ی آرزوها و دلبستگی هایتان را رها کنید . هیچ طریق دیگری نیست .
از کتاب " Living by the Words of Bhagavan , p, 295
@Archivebooks
1.1K views11:04